Nurt ten wywodzi się z przeświadczenia, że zachowanie człowieka to efekt sterowania nim przez wewnętrzne, nieuświadomione mechanizmy i ukryte potrzeby.

Psychoterapia psychodynamiczna zajmuje się badaniem stosunków interpersonalnych i aktualnych wewnętrznych konfliktów, w których upatruje przyczyn utrudnionego funkcjonowania społecznego. Zakłada ona, że człowiek sam własnym zachowaniem konflikty te współwytwarza, pogłębia lub powtarza. Takie zachowanie najczęściej wiąże się z przeszłymi doświadczeniami, frustracjami i przeżyciami urazowymi. Psychoterapia psychodynamiczna może pomóc w zrozumieniu własnego udziału w powtarzających się problemach oraz pokazać związek między aktualnym nieprzystosowawczym zachowaniem, postawą i przeżywaniem a znaczącymi wcześniejszymi doświadczeniami. Dąży do osiągnięcia wglądu, przeżycia korekcyjnego doświadczenia emocjonalnego, wypróbowania nowego zachowania na podstawie zmienionych postaw oraz osiągnięcia prawidłowej adaptacji społecznej. Psychoterapia psychodynamiczna pomaga w rozwoju osobom, które chcą zrozumieć swoje trudności, zmniejszyć cierpienie, podnieść jakość życia i relacji z ludźmi, zdobyć nowe umiejętności.

Założenia

Pacjent zwierza się terapeucie ze wszystkiego, czym chce się podzielić. Terapeuta wyznacza cele terapeutyczne i pomaga pacjentowi je osiągać. Celem lekarza jest wychwycenie podczas sesji nieświadomych impulsów i tendencji pacjenta tzw. objawów neurotycznych i poddanie ich psychoanalizie.

Ile trwa?

Zwykle jest to terapia długoterminowa.

Dla kogo?

Terapia sprawdza się w leczeniu zaburzeń osobowości. Leczy z chorobliwej nieśmiałości, agresji, dojmującego smutku i poczucia nieszczęścia. Może być skuteczna w wychodzeniu z uzależnienia.